Znikam

Znikam jak ptak wzbijający się w górę

  nad morzem ludzkiej obojętności

Podmuchem wiatru trzepoczą  skrzydła

poobdzierane z piór.

Jeszcze tylko na  moment uniosę głowę,

ogarnę swym wzrokiem twą postać

Wspomnieniem przywołam chwile

dni dobrych, smutku i rozstań.

Już nie usłyszę , Twego wołania,

z lekkością wzbiję się wyżej

Zabrakło serca i dobrej  woli,

bym mogła zawrócić z tej drogi.