Samotny

Samotny przez świat wędrowałeś,

po drogach jak rozrębach,

gdy los swój z trudem dźwigałeś,

ktoś wtedy krzyknął  - poczekaj!

Swą  rękę mocną ci podał,

by ulżyć zmaganiom twoim,

w deszczowych dniach i chłodach,

sercem  ogrzać  cię  swoim.

Otwarł okno na świat  ci szeroko,

byś barw  mógł ujrzeć odcienie,

szarości odcień w błękit zamienił,

przywrócił  sercu nadzieję.