Pod niebem wspomnień

Wtuleni w siebie przeszłością wspomnień,

ciszą nocy do siebie wracają,

by poczuć w sercach dawną melodię,

na strunach miłości kiedyś zagraną.

Pod niebem wspomnień znowu zatańczą,

tak cicho, by snu nie obudzić,

 i cisza mroku dla nich będzie tarczą,

by chwili uczuć nikt nie wystudził.

Czas pożegnania ze świtem nadchodzi

Ona i On – dwa serca w rozterce

gdzie teraz pójdą, gdy taniec skończony

gdzie swoje  odnajdą miejsce.